Subrata Roy Sahara Cricket Stadium

In het Subrata Roy Sahara Stadium vindt de Cricket wedstrijd tussen Pune Warriors India en Royal Challengers Bangalore plaats. Ik mag ook mee.
Mailtje: "We moeten om 17:00 uur weg, het is 35 kilometer en grotendeels door de stad."
Telefoontje: "We moeten om 16:30 uur weg, we willen goede plaatsen uitzoeken."
SMSje: "We moeten om 15:30 uur weg, we moeten er nog 2 ophalen."
Om 15:00 uur staat de taxi klaar, zij die zich het belangrijkst voelen zorgen ervoor dat we om 16:10 uur vertrekken.
Overal aan gedacht: water, oude(re) kleren, stevige schoenen en de 2 kilo Canon in zijn eigen rugzak.
De Toyota Innova is een luxe 7-zitter maar voor slechts 4 personen. Achterin staat een half tuinbankje voor 3 personen. Een collega mag uit overtuiging geen deo gebruiken. De airco gaat niet in discussie maar wint het niet. Na 10 km doe ik het raam open, dan maar collectief stinken door de hitte. Op het parkeerterrein komt een verkeersregelaartje mij vertellen dat camera's niet mee naar binnen mogen. Ik vertel hem dat dit een gsm is met camerafunctie. Hij is slim, te slim. De chauffeur blijft in of bij de auto dus kunnen we alles achterlaten. Ik krijg mijn kaartje en zie dat ik in vak 3, rij ZK, stoel 30 zit. Dit rijmt niet met het telefoontje over het vertrek van 16:30 uur. Ik loop in de rij naar het stadion en wordt 3 keer gefouilleerd voor ik om half zeven binnen ben. De deo-collega moet de camera inleveren en er wordt nog een Parker pen in beslag genomen. Op mijn stoel zit een klein jochie, onderdeel van broers, zusters, opa, oma, pa en ma. De verkoop van kaarten gaat via een grabbelton, niemand zit bij elkaar. Conclusie: kaartnummers uitreiken heeft geen zin. Ik vind wel een plaats. Waar zitten de supporters van de tegenstanders? Vóór mij, links en rechts naast mij, achter mij. RCB wint de tos en kiezen voor de bat. Bij de eerste boundary four (jaja!!) gaan alle vlaggen omhoog, iedereen gilt, klapt en is blij. Je leest het goed: alle vlaggen! Rood van RCB en blauw van PWI. Ongelooflijk. Een stel naast mij vraagt voor wie ik ben en ik gok maar op Pune, bang als ik ben om in elkaar geslagen te worden. Zij komen uit Pune maar zijn voor Bangalore. Na bijna 2 uur is PWI aan slag zij moeten 188 runs halen uit 120 ballen (jaja!!). Even lijkt het te lukken. PWI verliest vanavond zijn 6de uit 7 wedstrijden, ze zijn het gewend. Iedereen staat op, rode en blauwe vlaggen lopen gelukkig naar de uitgang. Iedereen heeft genoten. Dit is absolute sportiviteit. Alle lantaarnpalen en beplanting rond het stadion blijft gewoon staan.
De deo-collega rijdt met anderen mee maar de chauffeur heeft de taak waargenomen. Weer gaat het raam open en wordt de airco op mijn neus gericht. Om 2:30 val ik in slaap.