Mumbai II

De tweede dag van ons weekend in Mumbai start ik met de constatering dat je in een luxe hotelkamer in het Taj Mahal hotel eigenlijk helemaal niet lekkerder slaapt dan een ander hotel. Nee, het is de ongekende luxe en de immens hoge graad van service die je het speciale gevoel geeft. “Your wish is my command” en je hoeft het niet eens uit te spreken. De in platen marmer opgetrokken badkamer, met douche en bad en een mooie witte marmeren wastafel in een badkamermeubel. Alles is mooi en vooral sfeervol, tot aan de toiletrol aan toe. Voor het eerst zie ik ook tiptoetsen in India voor de bediening van de lichten en de airco. Dat is wat anders dan de knoppen waarmee je met een cricket knuppel de verlichting aan moet krijgen. Voordat ik ga ontbijten ga ik met de camera alle verdiepingen aflopen, het hoekje om, het trappenhuis in en de zolder bekijken. Zeg nou zelf, wie heeft er een marmeren vloer op zijn zolder? Het trappenhuis is heel bijzonder. Ik leer een jongedame hoe ze, met de juiste instellingen van haar spiegelreflex in combinatie met een steuntje op de leuning, toch een scherpe foto van de donkere trappen aan de overkant kan maken. Haar camera mag er ook wezen! Mijn foto is omslagfoto van FaceBook geworden.
Het ontbijt is perfect geregeld, de ontbijtzaal is net zo groot als de restaurants van het Royal Orchid. Met uitzicht op zee en de Gate of India. Met spijt in ons hart checken we uit. We mogen de bagage in het hotel laten en als we terugkomen is het zelfs mogelijk om onszelf te verfrissen voor we verder gaan.
Het programma van vandaag, een bezoek aan Elephant Island, valt in het water. Het regent en een enthousiaste jongeman spreekt ons aan. Hij kan ons tickets verkopen maar zegt erbij dat het vandaag bijzonder druk is, de wachttijd is lang. En of de duvel ermee speelt, hij heeft een alternatief. Een rit in een luxe auto met airco naar allerlei bezienswaardigheden. Gezien de regen, de duur van de bootreis en de wachttijden is het niet moeilijk beslissen. We worden naar de rijdende gids gebracht. Een grote, heel donkere man. Als hij lacht, lacht de hele Hyundai miniformaat auto mee. Wij moeten lachen om de term grote luxe auto, maar we passen er in.
De man brengt ons eerst naar de haven waar de binnengekomen vis meteen wordt verwerkt. Hier komen doorgaans geen toeristen en we mogen de auto niet uit. Er werken veel jonge garnalenpellers. Allemaal mooie kleuren, blauw, wit, oranje en, geloof het of niet, het stinkt hier.
De volgende plaats wordt Dobhi Ghat. Haha, hier zijn we gisteren al geweest. “Ok,” zegt hij, “jullie willen de grote beroemde Dobhi Ghat zien, dan gaan we daar straks naartoe”.
Hij rijdt ons naar een Jain tempel. Deze tempel is sinds kort open voor iedereen en er staan allerlei huisregels voor ons toeristen. Schoenen uit, de beminde gelovigen niet in de weg lopen en de beelden niet de rug toekeren. Er worden hier beelden met de hand versierd. De gids stuurt mij rond en verteld mij waar en wat ik moet fotograferen.
De volgende bezienswaardigheid is een park met een “begraafplaats” voor de Parsi. Deze gerespecteerde minderheid in India stamt van oorsprong uit Perzië. De grote Tata familie is Parsi, Freddy Mercury tot mijn stomme verbazing ook. Wat is er nu zo bijzonder aan een Parsi begraafplaats? Nou, die is er niet. Parsi gebruiken een “hemelbegrafenis”. Hun lichamen worden geofferd aan de dieren, hier in Mumbai zijn dat roofvogels. Het gebeurt in een toren dus zien we er niets van. Bij de ingang van het hoofdgebouw staat een ambulance en het krioelt er van de vogels, koopzondag vandaag. Binnen 6 tot 8 uur is er niks meer over van de overledene dan botten. Helaas laat een vogel ook wel eens een meegenomen bot in een woonwijk vallen.
Het museum van Mahatma Ghandi geeft ons een impressie van zijn leven door middel van prenten, foto’s en beeldjes. In het huis waar hij zelf heeft gewoond. Hij was geen arme sloeber.
De beroemde grote Dobhi Ghat wasserette kunnen we alleen vanaf een brug bekijken. Heel uitgestrekt maar van enige wasactiviteiten krijgen we geen indrukken mee. De Dobhi Ghat van gisteren was weliswaar veel kleiner, maar wel veel leuker om te zien. Daar zijn we doorheen gelopen, hebben mensen zien werken en hebben wasmiddel geroken.
We zijn blij dat we vanmorgen niet de boot zijn ingegaan.