Another day in paradise
Door: Clemens en Monique
Blijf op de hoogte en volg Clemens
16 November 2012 | India, Calangute
Het laatste bericht uit het reisverslag van "Clemens en Monique in Goa, India." En dat is nog niet zo erg dan dat we vandaag afscheid nemen van Presa di Goa, Nagoa, India. Onbetwist een paradijs op aarde. Om 11:00 uur komen ze ons weer ophalen om de laatste 80 km naar het Dabolim vliegveld af te leggen. De koffers zijn gepakt en ik loop met de camera nog maar eens rond het hotel. Tijdens het ontbijt komen wat tranen, het besef dat het morgen de laatste dag samen is. In dit geval moeten we alleen nog maar even terugkijken. Vooruitkijken hebben we de afgelopen dagen ook niet gedaan. Als de taxi komt, volgt het afscheid van Edward, de pensionado uit Luxemburg (vandaar dat Engels met Franse slag) die 8 jaar geleden dit county house kocht en zijn 25 jaar internationale hotelervaring gebruikte om het vervallen huis te verbouwen tot de sfeervolle plek die het nu is. Presa di Goa betekent letterlijk gevangen in Goa. Je zou bijna levenslang willen. Tijdens de rit naar het vliegveld constateren we dat dit echt een van de meest geweldige weken is geweest van ons leven; een soort tweede huwelijksreis, hadden we dat toen geweten... maar toen bestond Presa di Goa nog niet en ik zou nergens anders willen zitten.
Vlucht AI 158 stuift in volle vaart naar het eind van de 3.458 meter lange landingsbaan (eigenlijk vertrekbaan maar die term kennen we niet) en trekt zijn wielen in. De tocht duurt 45 minuten, precies genoeg voor een pakje mangosap en een zakje zoute pinda's. Aan lezen kom ik nauwelijks toe. We landen op Pune Lohegaon en zijn in no-time door de hallen heen en staan buiten. Dat is het voordeel van "domestic" vluchten. De taxi laat even op zich wachten maar het is lekker weer en we staan in de schaduw. Hij brengt ons terug naar het hotel waar iedereen zegt blij te zijn dat ik weer terug ben, mister Clemmes of mister Mejis.
Aan de balie zeg ik dat ik gereserveerd heb en zonder verder te vragen geeft de bediende mijn nieuwe kamersleutel en zegt dat de twee koffers uit het depot worden gehaald en naar de kamer zullen worden gebracht. Het is een andere kamer; nummer 411. Deze is exact hetzelfde, zegt de bediende als hij mij binnen laat. Maar toch, de zeven verschillen heb ik in 15 minuten gevonden. 1) Er zit een deur naar de kamer hiernaast maar ik weet niet of er een man of vrouw of beiden naast mij zitten. 2) De doortrekker van de wc is ei-vormig de andere was driehoekig. 3) De ketting van de deur is kapot en 4) de verlichting van de kast gaat niet uit als ik de deur dicht doe. 5) Er staat een wekker waarop mijn iPhone past. 6) Ik kijk uit op de andere kant van het hotel, eerst keek ik naar het zuidoosten, nu naar het noordwesten en 7) het kamernummer is anders. Met deze punten loop ik naar de receptie en vraag welke prijs ik nu gewonnen heb.
Nog even gewinkeld in Phoenix shopping mall en daarna wat gegeten in de ShiSha Jazz Cafe met Bob Dylan op de achtergrond. Dit is ons laatste avondmaal.
Vlucht AI 158 stuift in volle vaart naar het eind van de 3.458 meter lange landingsbaan (eigenlijk vertrekbaan maar die term kennen we niet) en trekt zijn wielen in. De tocht duurt 45 minuten, precies genoeg voor een pakje mangosap en een zakje zoute pinda's. Aan lezen kom ik nauwelijks toe. We landen op Pune Lohegaon en zijn in no-time door de hallen heen en staan buiten. Dat is het voordeel van "domestic" vluchten. De taxi laat even op zich wachten maar het is lekker weer en we staan in de schaduw. Hij brengt ons terug naar het hotel waar iedereen zegt blij te zijn dat ik weer terug ben, mister Clemmes of mister Mejis.
Aan de balie zeg ik dat ik gereserveerd heb en zonder verder te vragen geeft de bediende mijn nieuwe kamersleutel en zegt dat de twee koffers uit het depot worden gehaald en naar de kamer zullen worden gebracht. Het is een andere kamer; nummer 411. Deze is exact hetzelfde, zegt de bediende als hij mij binnen laat. Maar toch, de zeven verschillen heb ik in 15 minuten gevonden. 1) Er zit een deur naar de kamer hiernaast maar ik weet niet of er een man of vrouw of beiden naast mij zitten. 2) De doortrekker van de wc is ei-vormig de andere was driehoekig. 3) De ketting van de deur is kapot en 4) de verlichting van de kast gaat niet uit als ik de deur dicht doe. 5) Er staat een wekker waarop mijn iPhone past. 6) Ik kijk uit op de andere kant van het hotel, eerst keek ik naar het zuidoosten, nu naar het noordwesten en 7) het kamernummer is anders. Met deze punten loop ik naar de receptie en vraag welke prijs ik nu gewonnen heb.
Nog even gewinkeld in Phoenix shopping mall en daarna wat gegeten in de ShiSha Jazz Cafe met Bob Dylan op de achtergrond. Dit is ons laatste avondmaal.
-
17 November 2012 - 08:52
Max:
Hallo Monique en Clemens,
Helaas is het einde van jullie geweldige vakantie alweer aangebroken;( Zie wel dat jullie er echt van genoten hebben! We wensen Monique een goede reis en horen de verhalen van haar volgende week wel. Jouw verhalen blijven we trouw lezen.
Ps, was je in de kast gaan zitten ter controle?? -
17 November 2012 - 17:01
Ans:
Hee jllie daar indat paradjs hmmm beter dan hier. Het is 1700 uur en al zo goed als donker. Blaadjes vallen, bomen zijn bijna kaal en het is fris! De tijd vliegt... Monique goei reis terug en Clemens blijf de verschillen zoeken! -
17 November 2012 - 18:56
Saskia, Rob En Kids:
Wat heerlijk dat jullie het hebben kunnen erviaren als een tweede huwelijksreis, SUPER ! En van harte gegund.
Heb je toevallig nog plekje voor Rob, kunnen wij er wellicht ook tweede huwelijksreis van maken ;-)
Monique, goede vlucht terug ! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
