Laatste Zondag in Pune

Vanmorgen al goed begonnen! Ik ga maar eens gebruik maken van het bad, het is Zondag en bijna Kerst. Eens lekker relaxen in een heet bad. Ergens in mijn verhalen heb ik al een foto van de badkamer laten zien of anders op dropbox. Kortgezegd, ik heb een bad op pootjes en zo'n moderne kraan die vanuit de grond naar boven komt. Het bad is natuurlijk te klein maar ik heb er wel even lekker in kunnen badderen. Ik doe net als vroeger, eerst de stop eruit en als ik het dan koud krijg, ga ik eruit. Dat lukt niet want ik voel iets aan mijn water. Ik kijk over de badrand en zie dat het badwater zich gestaag uitspreidt over de badkamer- en slaapkamervloer. Snel de stop weer dicht en alle handdoeken die ik kan missen gooi ik op het waterballet. Mijn sokken liggen deels in het water.
Om één uur staat de taxi klaar die mij naar Lavasa brengt. Alle collegae vinden dit wel het ultieme uitje, toch gaat er niemand mee. Het moet iets unieks zijn, al is het voor Indiase begrippen. Onderweg wordt ik getrakteerd op een hoge dam. We rijden over een brug en ik vraag de chauffeur of hij ergens kan stoppen. Geen probleem. Er zijn veel mensen op de brug, onder de brug en naast de brug. Heel gezellig zo'n sociale ontmoetingsplaats. Ik maak veel foto's, er zal er altijd wel een bij zitten die goed is. We rijden verder en komen na een half uurtje bij de grote ingang van Lavasa. Er wordt mij door de bewaking gevraagd hoe ik heet en als ik Meijs zeg, roept de man naar een schrijvende bewaker, die bestaan ook, "Mister Meijs is in." Van bovenaf ziet het er gelikt uit. Met een inham, een lange brug, moderne gebouwen en veel kleur. Ik word aan het begin van de brug afgezet en ga aan mijn rondje Lavasa beginnen. Er wordt nog veel gebouwd. Sterker nog, er wordt alleen maar gebouwd. Er is een gemeentehuis, Mercury hotel en een conferentiecentrum. In de haven ligt één waterscooter, maar er is ruimte voor nog meer van die dingen en boten. Ik koop in het lege boathouse een flesje Cola en loop verder. Ik schat dat 90% van de bebouwing nog niet klaar is. In een aantal woningen zie ik leven, in andere bedrijvigheid. Mijn conclusie na een rondje: het is net De Groote Wielen, maar dan in de situatie van 5 jaar geleden. Maar het wordt wel mooi, al is het op z'n Indiaas, ruwbouw en afbouw in één gebouw. Dat is minder efficiënt.
Om 19:00 zit ik voor de laatste keer in Shisha Café en neem rosbief met paprika-chutney. Met natuurlijk galic-cheese naan. De legendarische van Pune en omgeving.