Schrijnende Schijter

Wat een titel vandaag !!! Het kan zo een titel zijn uit de zoveelste reeks. Suske en Wiske en de Schrijnende Schijter.
Lekker lang uitgeslapen en net op tijd voor het ontbijt. De frisdrank die in de koelkast stond is op. Alleen nog wat water en de verslavende Toblerone, normale persing. Toch even lopen vandaag, ondanks de verzwikte linkervoet waar het vandaag al veel beter mee gaat. Die gaten in de weg. Bij het uit bed stappen wat stramme voet maar na wat heen en weer lopen gaat het goed. Ik loop weer naar Dorabjees en ga de eerste bocht linksaf de spoorbrug op. Daar ligt een zwerver bijna midden op de rijbaan. Zijn middel is ongeveer net zo dik als mijn nek en geloof me, ik ben niet zichtbaar aangekomen. Hij ligt onverstoorbaar op de weg tussen het verkeer en gaat kennelijk daar slapen. Ik loop er omheen en ruik hem. Ik zie dat hij maar een voet heeft, dus van de zweetvoeten kan die lucht bijna niet zijn. De andere broekspijp is leeg vanaf zijn scheenbeen. Als ik over de brug ben rijden Riksja's langzaam en dicht langs me heen, de bestuurders kijken me vragend aan. Sommigen snijden me de pas af en stoppen even voorbij me. Ze trekken op als ik onverstoorbaar doorloop. Het lijkt of ze boos zijn en me uit mijn schoenen willen rijden. "Zal ik je ergens naartoe brengen?". "Rot op", mompel ik en wil graag met rust gelaten worden. "Als ik je nodig heb, roep ik je wel." Verderop loop ik, met mijn camera om mijn schouder een grote winkel binnen waar ze allerlei elektronische apparatuur en witgoed verkopen. Ik kom er al voor de zoveelste keer, ze verkopen hier Apple, Canon, Sony, LG en alles wat wij in Nederland ook kennen. Als je daar alleen al binnenstapt dan komen er zo'n 6 mensen om je heen staan en proberen je iets te verkopen. Kijken is kopen hier. De temperatuur loopt snel op. Bij vertrek om half twaalf mat ik 34 graden. En 3 plus 4 is de temperatuur die ik later op de dag uit Nederland door krijg. Sterkte jullie! Ruiten krabben maar. Bij Dorabjees is het rustig vandaag. Slechts een klein vriendelijk half mannetje waarover ik al eerder schreef, is aan het "werk". Het is dat mannetje dat op een soort skate board zit en geen beentjes lijkt te hebben. Hij lacht heel vriendelijk en ongedwongen maar hij wil geld, maar dat mag ik niet geven. De temperatuur is opgelopen naar 38 graden. Ik voel gekriebel op mijn onderrug en ik denk dat er een beest in mijn hemd zit. Ik wil krabben (anders dan bij jullie) en voel dat het zweet in straaltjes naar beneden loopt. Dat is het beest dus. Ik heb geen zin om met 1,5 kilo Cola terug te lopen en beperk de aankoop tot een nieuwe Toblerone van 200 gram voor 375 Roepies. Da's ongeveer €5,-. Een 15 inch doos Merci kost hier ongeveer €14,-. Op de terugweg zit nog ergens een kleine supermarkt, daar besluit ik de Cola maar te halen, denk ik. Daar aangekomen hebben ze alleen maar kleine flesjes Cola in een gekoelde vitrine. Verderop zit een slijterij en ik vraag de man of hij Cola heeft. Hij kijkt me aan of hij er nooit van gehoord heeft. Met moeite steek in de straat over, het is een groot, druk en gevaarlijk kruispunt. Net voor de brug staat een ambulance met een grote stikker. Daarop staat dat je afstand moet houden. Daar heb ik een foto van gemaakt want hij lijkt nutteloos op deze auto te zitten. Bumperklever, de top tien grootste ergernis van de Nederlandse automobilist. Hier is het noodzaak, zelfs spiegelskleven. Op het nieuws van 4 uur op radio 2 hoor ik dat een ambulance gebotst is op een personenauto. Even verderop ligt de zwerver nog steeds op dezelfde plek, helemaal stil. Hoe dichter ik bij hem kom, hoe duidelijker het wordt dat hij in zijn broek heeft gescheten. Zijn rug zit vol van zijn bil tot halverwege. Weer ruik ik hem en weer loop ik met een grote boog om hem heen. Ik doop hem tot de schrijnende schijter. Misschien is ie wel dood maar ik ga het niet onderzoeken, ik heb hem in ieder geval gedoopt. De rest van de dag ga ik lezen, daar heb ik zin in. Heb het boek 61 uur van Lee Child opengeslagen. Aparte schrijfstijl, springend en spannend.